من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم درین بحر تفکر ، تو کجایی
آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان
که دل اهل نظر برد که سریست خدایی
پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند
تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی
حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان
این توانم که بیایم به محلت به گدایی
عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت
همه سهلست، تحمل نکنم بار جدایی
روز صحرا و سماعست و لب جوی و تماشا
در همه شهر دلی نیست که دیگر بربایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
شمع را باید ازین خانه به در بردن و کشتن
تا به همسایه نگوید که تو در خانه ی مایی
سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد
که بدانست که در بند تو خوشتر که رهایی
خلق گویند:برو،دل به هوای دگری ده
نکنم،خاصه در ایام اتابک دو هوایی
( سعدی )
سلام پریای نازم...
ممنونم از لطفت
این شعر سعدی هم حتما خیلی زیباست...سر فرصت می خونم...
ممنونم از اینکه خبرم کردی
دست گلت درد نکنه
فعلا
سلام بهرین جونم
مرسی که سر زدی عزیزم
سلام
حالتون خوبه؟
شعر زیبایی از سعدی انتخاب کردین
شعر نو زیاد می خونم و زیاد دوست دارم ولی اشعار سعدی و حافظ و مولوی و نظامی و عطار و خیام و .... خیلی خیلی بیشتر من رو تحت تاثیر قرار می دن.
واقعا به داشتن اینچین شاعران بزرگ پارسی زبان به عنوان یک ایرانی احساس افتخار و غرور می کنم٬ اما حیف که خیلی ها قدر این سرمایه های بزرگ رو نمی دونند.
شاد و پیروز باشی
سلام کامبیز جان
متاسفانه ابرانیا قدر چیزایی که باید بدونن رو اصلا نمیدونن. به هر حال ما ملت عجیبی هستیم!
ممنون که سر زدی
سلام پریای عزیزم
خوبی؟
ببخش که نیستم!
کمی زندگی برام سخت گیر شده!
--------------------
میدونم به شعرت زیاد مربوط نیست ولی یه سوالی دارم:
چرا توی اشعار شعرای بزرگ ما معشوق(هرکی که هست چه خدا چه بندۀ خدا) اینقدر گریز پا تمثیل شده؟
------------------------
عزیزم در مورد کامنت ت هم باید عرض کنم: توی بخش نظر خواهی که چیزی نیست میتونم کلید بلاگ رو با افتخار بدم بری توش هرچی دلت میخواد بگی!
جواب در وبلاگ خودت به درخواست خودت
سلام. وبلاگتون خیلی قشنگه
شعراش عالیه
به وبلاگه ما هم سر بزنی خوشحال میشم
سلام. مرسی که سر زدین. من هرچی سعی میکنم وبلاگتون رو باز کنم نمیتونم. شاید آدرس رو اشتباه زدین
سلام پریا جان
من شانسی وبلاگت رو دیدم یعنی داشتم دنبال دوستی میگشتم ( هانیه صادقی). دیدم که نوشتی راهنمایی سما بودی؟ میخواستم ببینم دبیرستان هم همونجا بودی؟! من دبیرستان سما بودم و سال اول و دوم با هانیه صادقی هم کلاس بودم میخواستم ببینم ازش خبری نیافتی؟
سلام
بله من سال اول هم سما بودم و ۳سال باقی که از سما رفتم ولی زیاد به بچه ها سر میزدم. متاسفانه از هانیه خبر ندارم. از دوستای اون موقع فقط مهناز شوندی پور،نسیم عسگر زاده،مرجان شمشیرگران و مژگان کاظمی خبر دارم.
سلام کاملا با نظر دوستتون اقای کامبیز و همین طور پاسخ شما به ایشان موافقم.نمیدونم چرا ما این قد شل و وارفته ایم که هر کی هر چی از تاریخ و سرزمین ما خواست میبره و به نام خودش میکنه؟؟مولانا در ترکیه ونظامی در تاجیکستان و ابو علی سینا در عراق و حالا خلیج فارس....به نظر من هم در داخل و هم در خارج کسانی هستند که دوست ندارند ما هویت ملی و ایرانی خودمون داشته باشیم
سلام هما جان
به نظر من عوامل داخلی بیشترن.ما به هیچی اهمیت نمیدیم. کجای کارهای فرهنگیمون درسته؟ ببین ما مثلا توو تهران سالن کنسرت ۵۰۰۰ نفری زدیم کجا؟ خیابون فاطمی.مرکز شهر.یکی از جاهای شلوغ. تازه بدون پارکینگ. تصور کن ۵۰۰۰ نفر از سالن بیان بیرون. چه فاجعهای میشه...این یه مورده تازه. همیشه میایم یه کار درست انجام بدیم ظاهرا هم خوب میشه ها اما از ریشه بدجور مشکل دار میشه
سلام پریا جون
بدو بیا امروز یه روز خاصه برای من!
منتظرتم.
جمله ی عجیبیه
مشکل هیچ وقت ندونستن نیست
مشکل اینه که اگه می دونستیم از اول
باز هم عاشق می شدیم
باز هم می شکستیم
حتی اگه بدونی دروغه
باز هم نمی تونی عاشق نشی
هیچ وقت نمی تونی
نه نمیشه.عشق یه دفعه ای میاد. دست من یا تو هم نیست